Kategoria: W powiększeniu

  • Architektura grozy w Psychozie Alfreda Hitchcocka

    Wystarczy przyjrzeć się bliżej dowolnym filmom z różnych okresów twórczości Alfreda Hitchcocka, by zauważyć, że scenografia i architektura pełnią w nich rolę równorzędną ze scenariuszem, odpowiednim aktorstwem i muzyką. Hitchcock, mistrz szczegółów i detali, przywiązywał nie tylko dużą wagę do lokalizacji swoich filmów – jak chociażby Szwajcaria w Człowieku, który za dużo wiedział (1934) czy…

  • Przemoc w kinie gangsterskim a kodeks Haysa

    Od samego początku, począwszy od braci Lumiere i D.W Griffitha, filmowcy starali się pokazywać lub kreować rzeczywistość. Wraz z rozwojem techniki oraz świadomości zarówno widzów jak i twórców kina, zaczynano poruszać coraz poważniejsze tematy społeczne i polityczne. Reżyserzy w swoich filmach często starali się odpowiedzieć na nurtujące ich problemy lub zwyczajnie pokazywali w nich swoje…

  • Współczesny musical, czyli czy Hollywodzki taniec i śpiew ma jeszcze własną tożsamość?

    Fred Astaire, Gene Kelly, Judy Garland, Debbie Reynolds – wielkie aktorskie nazwiska złotego okresu Hollywood można wymieniać w nieskończoność. Jednak wszystkich łączy coś więcej niż wiarygodne oddanie emocji na wielkim ekranie. Wymienione persony potrafiły również fantastycznie śpiewać. O ile wówczas Fabryka Snów korzystała z tych umiejętności wyjątkowo często, tak od współczesnych wymaga się tego rzadziej.…

  • Brecht dla ubogich? Skąd się wzięła „Opera za trzy grosze” G.W. Pabsta

    Ludziom w czasach kryzysu może brakować środków do życia, ale kulturze tematów nie brak. Nie brak ich również artystom o zacięciu parodystycznym lub moralizatorskim, a właśnie gdzieś między tymi dwoma biegunami można znaleźć miejsce dla Opery żebraczej i jej kilku bardziej współczesnych odsłon. Kryzys w czasie, kiedy angielski dramaturg John Gay ukończył The Beggar’s Opera,…

  • Trzeci człowiek i powojenny Wiedeń: oblicza biedy, oblicza podłości

    Miasto walca, psychoanalizy i cesarstwa, które wydawało się, że będzie trwać wiecznie, balów, secesyjnej sztuki i klasycznej muzyki. Kiedyś wabiące widzów kinem przypominającym pocztówki z dawnych dobrych lat – filmy o cesarzowej Sissi, tragicznych kochankach z pałacyku Mayerling czy genialnych artystach. Później stopniowo stało się miejscem zimnowojennej gry i szpiegowskich potyczek, ale również przestrzenią oskarżeń…